Օրերից մի օր մի մարդ գանգատվեց իմաստունին.
-Բոլորն ասում են, որ ես չեմ կարողանում լեզուս ինձ քաշել, նույնիսկ բանսարկու են կոչում։ Ճիշտն ասած, շատ եմ չարախոսել իմ կյանքում։ Հիմա ինչպե՞ս ուղղեմ այդ բոլոր անմիտ բառերը։
Իմաստունն ասաց.
-Վերցրու փետրաներքնակը, բարձրացիր ամենաբարձր տանիքն ու քամուն տուր փետուրները։ Դրանից հետո վերադարձիր ինձ մոտ. ես կսպասեմ քեզ։
Մարդն անմիջապես կատարեց այն ամենը, ինչ կարգադրել էր ծերունին։ Իր աշխատանքից գոհ` նա վազելով եկավ իմաստունի մոտ և հարցրեց.
-Հիմա ես ամեն ինչ շտկեցի՞։
-Ո՛չ,- պատասխանեց տարեց իմաստունը,- դա առաջադրանքի միայն մի մասն էր։ Հիմա գնա՛ և հավաքի՛ր բոլոր փետուրները։
Մարդը զարմացած նայեց իմաստունին և հասկացավ, որ նա լավ դաս տվեց իրեն ապագայի համար։
Տպագրության պատրաստեց
Պավել ԱՆԱՆՅԱՆԸ